اختلال نعوظ یک نوع اختلال جنسی در مردان است که علاوه از ایجاد استرس در مرد مبتلا گاها دارای تبعات ناگوار مثل طلاق نیز می باشد. خوانندگان محترم باید بدانند که برای اختلال نعوظ درمانهای مختلفی وجود دارد. متاسفانه در کشور ما اکثر مردم درمان را فقط دارو درمانی خوراکی و تزریقی تلقی می کنند، در صورتیکه درمان بیماریهای مختلف شامل انواع و اقسام بسیاری است.

کلا درمان اختلال نعوظ به دو دسته بزرگ تقسیم می شود:
•    درمانهای غیر جراحی
•    درمانهای جراحی

درمانهای غیر جراحی اختلال نعوظ عبارتند از:
•    درمانهای اختصاصی
o    تغییر در سبک زندگی
o    روان درمانی
o    هورمون درمانی
•    درمانهای غیر اختصاصی
o    داروهای خوراکی
o    داروهای موضعی
o    دستگاه واکیوم

معمولا برای درمان اختلال نعوظ به شکل زیر عمل می شود، یعنی به ترتیب برای بیمار تجویز می شوند: داروهای خوراکی، داروهای موضعی، دستگاه واکیوم و جراحی. موضوع این مبحث داروهای موضعی است.
در موارد زیر برای درمان اختلال نعوظ از داروهای موضعی استفاده می شود:
•    داروهای خوراکی مؤثر نباشند
•    داروهای خوراکی موارد منع مصرف داشته باشند
•    شکل خوراکی دارو وجود نداشته باشد.

داروهای موضعی برای درمان اختلال نعوظ
1. کرمها: این نوع داروها به شکل کرم تهیه شده و بصورت موضعی استفاده می شوند. این داروها چون بصورت موضعی اثر می کنند، بنابراین اثرات عمومی آنها مثل اثر بر روی فشارخون و قلب اندک است.
•    مهمترین آنها آلپروستادیل است که به شکل کرم ساخته شده است و انقلابی در درمان اختلال نعوظ ایجاد کرده است. این دارو در دنیا فقط توسط یک کارخانه ساخته می شود و داروی بسیار مؤثر و کم عارضه است. این دارو نیم ساعت قبل از نزدیکی به پوست آلت تناسلی مالیده شده و سبب ایجاد نعوظ می گردد.
•    کرم نیتروگلیسرین که 20 دقیقه قبل از نزدیکی به پوست آلت تناسلی مالیده می شود.
2. محلولها: مهمترین آنها محلول ماینوکسیدیل می باشد که 20 دقیقه قبل از نزدیکی استفاده می شود.
3. شیاف: داروی آلپروستادیل به شکل شیاف داخل مجرا نیز ساخته شده است (شکل 1). این دارو دارای وسیله ای است که با آن شیاف وارد مجرای ادرار شده و دارو از طریق مخاط مجرا جذب می شود. این دارو فوق العاده مؤثر و کم عارضه است.
4. داروهای تزریقی: برای استفاده از این نوع داروها به بیمار یاد داده می شود که مثل انسولین دارو را در آلت تناسلی خودش تزریق کند. انواع مهم داروهای تزریقی برای درمان اختلال نعوظ عبارتند از:
•    پاپاورین: قدیمی ترین و ارزانترین بوده ولی پر عارضه است. در دراز مدت سبب فیبروز اجسام غاری می گردد.
•    پروستاگلاندین: موثرترین و کم عارضه ترین داروی تزریقی است. این دارو فوق العاده مؤثر است و عیب آن گران بودن آن است. این دارو به شکل خودکار تهیه شده است و دارای سوزن سرخود است و بیمار به راحتی می تواند آنرا تزریق کند (شکل 2).
•    موکسی سیلات: داروی دیگر تزریقی است و در 60 درصد بیمارانیکه داروهای خوراکی موثر نبوده اند سبب ایجاد نعوظ می شود.
یک عارضه مهم داروهای تزریقی ایجاد نعوظ طولانی مدت است. اگر نعوظ تا چهار ساعت از بین نرفت حتما بیمار باید به بیمارستان جهت درمان لازم مراجعه نماید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: